KARANLIK ODA
Odanın ölgün ışığı ruhunu daraltıyor, çektiği acıların bir an önce bitmesi için tanrıya dua ediyordu. Koltuğa gömülmüş, açık pencereden odaya dolan rüzgârı solumaya çalışıyordu. Kalbi eskisi gibi düzenli atmıyordu. İç organları sözleşmişçesine kalbine eşlik ediyordu. Eve döneli birkaç gün olmasına rağmen boğazından bir lokma geçmemişti. Her denemesinde gözlerinin önünde o korkunç akbaba beliriyordu. Damarlarındaki kan bir süredir zoraki akıyor ve hareket kabiliyetini gittikçe kaybediyordu. Oturduğu koltuktan saatlerdir kalkmamış, ölü bir noktaya gözleriyle birlikte bedenini de sabitlemişti. Duvar saatinin tiktakları zamanın geçtiğini kanıtlamaya çalışarak, beynine ardı ardına kurşunlar saydırıyordu.
Mosmor kesilmiş eliyle sehpadaki sigara paketine uzanmaya çalıştı. Kolunu kıpırdatmasıyla, küllüğün beton zeminde çıkardığı sesi işitmesi bir oldu. Duyduğu her ses, o korkunç akbabanın acı çığlığını anımsatıyordu. Yerde tuz buz olmuş cam kırıklarına bakarken etrafa yayılmış onlarca sigara izmaritinin külleri yüzüne savruldu. Kan çanağına dönmüş gözlerine dolan küller göz yuvalarını kızgın bir demir gibi dağlamaya başladı.
Kolçaklardan destek alarak ayağa kalktı. Önüne çıkan nesnelere çarpmamak için bir eliyle boşluğu yokluyor, bir eliyle de yanaklarından sicim gibi dökülen yaşları silmeye çalışıyordu. Her adımda ayağına bir şeyler takılıyor, yere yuvarlanmamak için büyük çaba sarf ediyordu. Akrobat inceliğinde yaptığı ani hareketler onu, banyonun kapısında yüz üstü yere kapaklanmaktan kurtaramadı. Bir ceset gibi yerde yatıyor, burnundan boşalan sıcak kan ellerini ısıtıyordu. Fotoğraftaki çocuk gibi sürünerek küvete gitmeye çalışırken, arkasındaki akbabanın hangi konunda olduğunu kestirmeye çalışıyordu. Ya akbaba onun bu çaresizliğinden faydalanıp beynini gagalamaya başlarsa…
Kafasını sert bir cisme vurmasıyla çıkan ses, küvete geldiğini haber verdi. Elleriyle soğuk fayanslara dokunup musluğu buldu. Göz yuvalarındaki ateşi söndürebilmek için can atıyordu. Nihayet amacına ulaştı, musluğu sonuna kadar açıp kafasını buz gibi suyun altına soktu. Yüzüne avuç avuç su çarptı. Küvetin deliğinden süzülen kanla karışık pis suyu görünce, içi beklenmedik bir şekilde ürperdi. Bu anlık duygu değişimiyle kendini küvetin içine atıp, boylu boyunca uzandı. Gözlerini açmasıyla akbabayı karşısında görüp, yeniden kapatması saniyeler alıyordu. Suyun canlandırıcı etkisiyle, kendini küvetten dışarı atabilmek için çırpınmaya başladı. Küvetin üzerine oturmayı başardı. Başını kaldırarak kısık gözlerle karanlıkta aynaya baktı. İşte yine o akbaba aynanın içinden ona bakıyordu. Saldırıp etlerini didik didik etmek için son hazırlıklarını yapıyor gibi görününüyordu. Burnundaki kanama tüm şiddetiyle devam ediyor, akbabayı baştan çıkarmaya çalışıyordu. Aynaya bakmaya daha fazla tahammül edemedi. Ağır aksak adımlarla banyodan çıkıp, karanlık odaya gitti.
Karanlık odanın kapısını açarken içindeki acı daha belirgin bir hal aldı. İplerde asılı bir sürü fotoğraf olmalıydı, oysa tüm fotoğraflarda aynı kare: açlıktan ölmek üzere olan küçücük bir çocuk, arkasında avının can vermesini bekleyen kocaman bir leş yiyici… Birkaç gündür nereye baksa, ne düşünse bu leş yiyici karşısına çıkıyor; keskin pençeleriyle onu boğuyordu. Bu duruma bir son vermesi gerektiğini anladı. Tek bir seçeneği vardı; bu leş yiyiciyi öldürmek.
Karanlık odadaki tüm fotoğrafları yok etmek istiyordu; ama bunu nasıl yapacaktı? Çok geçmeden cevabı buldu: cebinden çakmağını çıkarıp masanın üstündeki kâğıt yığınını tutuşturdu. Karanlık odayla beraber tüm geçmişini yaktığının farkında olmadan çıktı. Koridorda yine o akbabayla karşılaştı. Bu işe kesin bir çözüm bulmalıydı, yoksa akbaba onu hiç rahat bırakmayacaktı.
Yatağın yanındaki çekmeceden silahını çıkardı, mermileri kontrol etti. Acaba on dört mermi akbabayı öldürmeye yeter miydi? Şarjörü yerine takıp banyoya gitti. Aynanın karşısına geçer geçmez akbabayla göz göze geldi. Namluyu doğrultup tetiğe bir kere dokundu, ardından bir daha, bir daha… Akbabanın ölmediğini gördükçe mermileri arka arkaya saydırıyordu. Solgun yüzünü aynanın kırık bir parçasında görünce akbabayı öldüremeyeceğini anladı. Silahındaki kurşunlar ardı ardına patlarken banyoda yankılanan “vınnn” sesleri gittikçe çoğalıyordu. Boynunda hissettiği ani yanmayla, yere yığıldı. Soluğu yavaşladı ve kesildi.
…
Karanlık odanın kapıları bir daha hiç açılmamak üzere kapanırken, ak babalar bir araya toplanmış zaferlerini kutluyorlardı… Karanlık oda… Akbaba… Karanlık… Ak…
Kevin Carter'a...
